Het is zondagmiddag zevenendertig graden Celsius. In volle zon fiets ik de berg op naar het Goetheanum: ‘headquarters van de antroposofie’. De betonnen kolos heeft me al die weken als het doodshoofd van een alien aangestaard. Dit tweede ontwerp van Rudolf Steiner (het eerste brandde in 1922 af) is groot, zwaar en de locatie op de berg fascistoïde. Binnen is de sfeer goed. De meeste bezoekers dragen sandalen en ruimvallende kleding.
Ik bestel koffie en rabarbertaart. De gemiddelde leeftijd schat ik tussen de vijftig en zestig jaar. Soms zweeft er een deerne voorbij, goedlachs, haar blik gefocust op een punt in de ruimte achter mij. Lome, massieve trappen leiden mij naar boven. Ik maak foto’s en eindig aan de poort van een theaterzaal waartoe ik geen toegang heb. ‘Zehnter Zyklus der Mysteriendramen hat vor ausverkauftem Haus begonnen’ had ik die ochtend al op internet gelezen. Ik keer op mijn schreden terug en bezoek de boekhandel. Ik ben onder de indruk van de hoeveelheid publicaties van Rudolf Steiner. Ik weet weinig over het werk van Rudolf Steiner geef ik, teleurgesteld in mezelf, in de bibliotheek van het Goetheanum toe. Thuisgekomen lees ik dat Rudolf Joseph Lorenz Steiner op zijn zestiende Kants ‘Kritik der reinen Vernunft’ las. Ik las op mijn zestiende Kosinski, Nabokov en Jef Geeraerts. Ik besluit de komende maanden het Goetheanum opnieuw te bezoeken. Met de auto.

www.qsserafijn.nl