‘Zelfportret’ van amateur schilder en tekenaar Pérack is ongedateerd. Afgaande op de kraag van het overhemd en het brilmontuur is het portret gemaakt in de jaren zeventig van de vorige eeuw. De geportretteerde richt zich nadrukkelijk tot de beschouwer. De ogen zijn donker en zwaar aangezet en lijken werkelijk naar iets of iemand te kijken. Pérack is kalende. Het hoge voorhoofd, het strenge brilmontuur en de forse huidplooien die langs beide neusvleugels neerwaartse voren in het vlees trekken geven het portret een streng, enigszins chagrijnig karakter. De mond is strak, verstrakt, de mondhoeken buigen af. Toch lijkt de tekenaar op een ontspannen moment aan het werk: zijn overhemd staat wijd open en de haren liggen nonchalant op zijn schedel. Misschien moeten we zijn blik daarom onderzoekend en argwanend noemen in plaats van streng en ontstemd. De ogen zijn duidelijk naar iets op zoek maar de rest van het gelaat lijkt te twijfelen. Alsof de tekenaar het beeld niet vertrouwt. Het rechteroor wil er bijvoorbeeld niets mee te maken hebben, de oorschelp is rommelig aan het hoofd geplakt.
Er is niet veel bekend over de amateur schilder en tekenaar Pérack. We weten dat hij als goederendienstleider werkzaam was bij de Nederlandse Spoorwegen en in die functie verantwoordelijk was voor het aan- en afkoppelen van de verschillende goederenwagons die zich op het rangeerterrein van de West-Brabantse gemeente Roosendaal verzamelden. Hij werkte in ploegendienst totdat twee hartinfarcten hem dwongen overdag te werken. Als jongeman was hij werkzaam als etaleur in de regio Zeeland en volgde hij schriftelijk cursussen bij de Leidse Onderwijsinstellingen (LOI), onder andere letterschrijven en cartoontekenen. Nadat de functie van etaleur was opgeheven en hij een kort moment bij Philips werkte besloot hij een aanstelling als semi-ambtenaar bij de Nederlandse Spoorwegen te aanvaarden. Als overheidsinstelling waren de Nederlandse Spoorwegen uitermate betrouwbaar en was hun cao degelijk en verantwoord. Behalve in potlood werkt Pérack in olieverf, acryl en maakt hij aquarellen. De formaten van zijn werken zijn bescheiden.
Pérack’s gezin telt drie kinderen, twee dochters en een zoon. Zijn echtgenote overleed in 2006 na een langdurig ziekbed aan de gevolgen van Alzheimer. Pérack is het pseudoniem van Pierre Serafijn. Hij is mijn vader, geboren in 1928 en momenteel vierentachtig jaar.