De architect Wim Cuyvers spreekt in zijn analyse van Natuurmonumenten over ‘achterkantplekken’. Achterkantplekken kennen geheel in tegenstelling tot de connotatie duidelijke regels. Wim Cuyvers lijkt Natuurmonumenten te verwijten dat ze teveel plannen en te weinig ruimte laten aan de spontaniteit. Alsof spontaniteit óók geen vorm van planning is.

Seksueel gedrag in de restruimte werd nog niet gekarteerd. Waar doen we het, met wie, hoe vaak? Is vegetatie van belang?
Sommige onder ons hadden hun beste orgasmen onder spoorviaducten. Anderen zweren bij (langs) de snelweg.
Dat seksuele restruimten een feit zijn lijdt geen twijfel. De vraag is of stedelijke restruimten voldoen aan het eisenpakket van de seksuele restruimte.

Prostitutie is een voorbeeld van een seksuele restruimte die door lokale overheden in restruimten wordt gedoogd. De Rotterdamse Keileweg genoot landelijke bekendheid. Ook het bedrijventerrein achter het station van Den Bosch - inmiddels verdreven door overheid en projectontwikkelaars - was een voorbeeld van een gedoogde sekszone. Verscheidene parkeerplaatsen langs de snelweg ontwikkelden zich tot ontmoetingsplaatsen voor homoseksuelen.

Grondopbrengst en controle zijn doorslaggevende parameters in de gedoog-politiek.

Zijn de Rotterdamse restruimten rondom de A20 potentiële seksuele restruimten? Indien ja, op welke manier en voor wie? Is er vanuit de lokale bevolking behoefte aan een seksuele restruimten aan de Noordrand? Een referendum kan hierop antwoord geven.

Feit is dat hetero- en homoseksuelen hun plekjes inmiddels hebben greserveerd en ‘vormgegeven’. Bestialisme, pedofilie en wurgsex zijn vooralsnog dakloos. Restruimten kunnen voor deze bevolkingsgroepen een lans breken. Restruimten hebben honden, schapen en kinderen nodig.