Pure chocolade is gezond. Het bevat flavanoïden en antioxidanten die de strijd aangaan met vrije radicalen. Toevoegingen als suiker en vetten maken de chocolade ongezond. Wanneer chocoladeproducent Milka, de merknaam bestaat sinds 1901 en is een samenvoeging van Milch en Kakao, in een van haar commercials vermeldt dat ‘onze’ Milka ‘door vernieuwing in de receptuur nu nog romiger is’ zegt ze eigenlijk dat ze de oorspronkelijk gezonde chocolade minder gezond maakt. Minder gezond, maar beter van smaak want pure chocolade vinden wij bitter.
Sinds 1901 wordt de chocolade in een lila verpakking verkocht en spreekt men van de ‘lila legende’. De bekende Milka-koe was toen nog een eenvoudige zwart-witte Simmenthaler. Na de introductie van het motto, ‘Maakt het vreemde vertrouwd, vervreemdt het vertrouwde’ kleurt de koe paars. We schrijven 1973, de jeugd van William Engelen is in volle gang. Hij houdt van chocolade.
Het meeste chocolade wordt gegeten in Zwitserland. Daar eet elke inwoner gemiddeld 11,4 kilogram chocolade. Dat is een halve zak cement. Zwitsers zijn vanwege deze bovenmatige consumptie geestelijk labiel, zo blijkt uit de feiten.
Als William Engelen in 2008 het Oostenrijkse Bludenz doorkruist wordt zijn neus geprikkeld door een geur van een Zwitsers fabrikaat wat hem herinnert aan zijn jeugd in het zuiden van Nederland. De repen uit zijn jeugd, inclusief de bekende ‘Milka-tune’ vormen de basis van nieuw werk. Het werk wordt lichtvoetig, humoristisch zelfs.
Toch klinkt in de composities weemoed door, weemoed naar Milka-zondagen met een vader die het vlees snijdt, veelal een rollade, een zondagse rollade omringd met stoofpeertjes. Breaking the bar is een zoektocht die muren van herinnering kraakt, een jacht op pure chocolade.